Orzeczeniem Sądu Najwyższego z dnia 2 grudnia 2014 r. definitywnie zakończyło się jedno z postępowań prowadzonych przez kancelarię - pełnomocnika banku, którego przedmiotem były transakcje opcji walutowych. W rezultacie przedsiębiorca zobowiązany został do zapłaty na rzecz banku dochodzonej kwoty tytułem wykonania przez niego terminowych umów opcyjnych. Sądy powszechne obu instancji uznały, że transakcje zostały ważnie zawarte. Sąd II instancji, uzasadniając orzeczenie, podzielił pogląd Sądu Najwyższego, na który powszechnie powołują się kontrahenci banków, tj. wyrażony w orzeczeniu z dnia 16 lutego 2012 r. (sygn. akt: IV CSK 225/11, OSNC 2012, nr 9, poz. 105), że w zakresie terminowych operacji finansowych, do których zalicza się transakcje opcji walutowych, należy stosować zbliżony lub podobny przedkontraktowy standard informacyjny wynikający z postanowień dyrektywy 2004/39/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 21 kwietnia 2004 r. w sprawie rynków instrumentów finansowych (MiFID). Sąd orzekający w sprawie, w której kancelaria reprezentowała bank, uznał, że bank wykonał obowiązek uczciwej, wyczerpującej i jasnej informacji zarówno na etapie nawiązywania stosunku kontraktowego, a także w związku z jego wykonywaniem.

Bank reprezentowany był przez mec. Benedykta Fiutowskiego.