W takim wypadku to osoba trzecia (udzielająca pomocy), a nie poszkodowany jest ewentualnie podatnikiem podatku, nie ma więc powodu, aby wysokość wydatków na koszty takiej opieki, ustalanych na potrzeby wyliczenia wysokości renty, miałyby być określane w wysokości netto, a więc po odliczeniu należnego podatku.

Jak wskazuje mec. Jolanta Budzowska: "Wartość tego orzeczenia polega na jasnym wyartykułowaniu, że jeśli poszkodowany wymaga opieki, to skompensowaniu wydatku na ten cel podlega koszt zatrudnienia opiekuna brutto. Tymczasem zakłady ubezpieczeń radykalnie zaniżają stawki opiekunów w stosunku do cen rynkowych, a tym bardziej nie biorą pod uwagę, że poszkodowany musi zapłacić opiekunowi wynagrodzenie brutto, uwzględniające zaliczkę na podatek dochodowy. Po drugie, SN przypomniał, że jeśli ubezpieczyciel kwestionuje wybór poszkodowanego odpłatnych czynności leczniczych czy rehabilitacyjnych, to na nim spoczywa ciężar dowodu, że było to niecelowe, że takie same jakościowo usługi były dostępne ze środków publicznych."